வேளாண்மைக்கான கொரோனிவியா கூட்டுப் பணி- இந்திய விவசாயத்துறை எதிர்ப்பு
இது விவசாயத் துறையில் இருந்து பசுமை இல்ல வாயு வெளியேற்றத்தைக் குறைக்க முயலும் திட்டமான கொரோனிவியா கூட்டுப் பணிக்கு இந்திய விவசாயத் துறை எதிர்ப்புத் தெரிவித்துள்ளது.
விவசாயத்தில் கொரோனிவியா கூட்டுப்பணி என்றால் என்ன?
- கொரோனிவியா கூட்டுப் பணி (KJWA) என்பது ஐக்கிய நாடுகளின் காலநிலை மாற்றம் தொடர்பான மாநாட்டின் (UNFCCC) கீழ் ஒரு சிறப்பு முடிவாகும், இது காலநிலை மாற்றத்தை நிவர்த்தி செய்வதில் விவசாயத் துறையின் தனித்துவமான திறனை அங்கீகரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
- இது மண், ஊட்டச்சத்து பயன்பாடு, கால்நடைகள், நீர், தழுவல் மற்றும் சமூக-பொருளாதார மற்றும் உணவு பாதுகாப்பு பரிமாணங்களை அளவிடும் முறைகள் ஆகியவற்றில் ஒன்றோடொன்று தொடர்புடைய காரணிகளில் விவசாயத் துறை முழுவதும் குறிப்பிடுகிறது.
- இந்த முடிவு உணவு மற்றும் வேளாண்மை அமைப்பின் (FAO) முக்கிய ஆணைக்கு ஏற்ப உள்ளது – பசி, உணவுப் பாதுகாப்பின்மை மற்றும் ஊட்டச்சத்து குறைபாடு ஆகியவற்றை நீக்குதல்; கிராமப்புற வறுமை குறைப்பு; மற்றும் விவசாயம், வனவியல் மற்றும் மீன்பிடித் துறைகளின் உற்பத்தி மற்றும் நிலைத்தன்மையை அதிகரிக்கவும்.
- வேளாண்மைக்கான கொரோனிவியா கூட்டுப் பணி பல அணுகுமுறைகளை முன்மொழிகிறது, அவை தழுவல், தழுவல் இணை-பயன்கள் மற்றும் நிலம் மற்றும் உணவு முறைகள் தொடர்பான தணிப்பு ஆகியவற்றிற்கான உயர் திறனைக் கொண்டுள்ளன. சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளின் பாதுகாப்பு மற்றும் மறுசீரமைப்பு, விவசாய நடைமுறைகளின் நிலைத்தன்மையை மேம்படுத்துதல் மற்றும் உணவு விரயம் மற்றும் இழப்புகளைக் குறைத்தல் ஆகியவை இதில் அடங்கும்.
ஏன் இந்தியா வேளாண்மைக்கான கொரோனிவியா கூட்டுப் பணியை எதிர்த்தது?
விவசாயத் துறைகளில் இருந்து வெளியேறும் மாசு வாயுக்கள் “ஆடம்பரமான செயல்களுக்காக வெளியேற்றப்படும் மாசுக்கள் அல்ல ஏழைகளின் அன்றாடத்தேவைக்காக ஏற்படும் அத்தியாவசியமான வெளியேற்றங்கள் என்று இந்தியா கருதுகிறது. தற்போதைய காலநிலை நெருக்கடிக்கு வளர்ந்த நாடுகளின் வரலாறு காணத பசுமைகுடில் வாயுக்களின் வெளியேற்றங்கள் தான் காரணம் என்று அது குற்றம் சாட்டியது.
தற்போது, விவசாயப் பணிகள் சிறு மற்றும் குறு விவசாயிகளின் வாழ்வாதாரமாக உள்ளன, அவர்கள் நிலையான விவசாய நடைமுறைகளுக்கு விரைவான மாற்றத்தை உருவாக்குவது கடினம். வளர்ந்த நாடுகள், அவற்றின் அதிகப்படியான உமிழ்வை எதிர்ப்பதற்கான தளமாக நிலையான விவசாயத்தை முன்மொழிகின்றன.
வளர்ந்த நாடுகள் உலகிற்கு 790 ஜிகா டன் கார்பன் டை ஆக்சைடு கடன்பட்டுள்ளன என்று இந்தியா சுட்டிக் காட்டியது, இது ஒரு டன்னுக்கு 100 அமெரிக்க டாலர் என்ற சாதாரண விலையில் கூட 79 டிரில்லியன் அமெரிக்க டாலர் மதிப்புடையது. உலக மக்கள்தொகையில் நான்கில் ஒரு பங்கினர் இருந்தாலும், 2019 வரையிலான தொழில்துறைக்கு முந்தைய காலத்திலிருந்து தெற்காசியாவின் வரலாற்று மொத்த கார்பன் வெளியேற்றம் 4 சதவீதத்திற்கும் குறைவாகவே உள்ளது. இந்தியாவின் தனிநபர் ஆண்டு உமிழ்வுகள் உலக சராசரியில் மூன்றில் ஒரு பங்காகும். ஒட்டுமொத்த உலகமும் இந்தியாவைப் போலவே தனிநபர் அளவில் கார்பனை வெளியேற்றினால், காலநிலை நெருக்கடிக்கு தீர்வு காண முடியும்.
Koronivia Joint Work on Agriculture
India opposed the Koronivia Joint Work on Agriculture that sought to minimize greenhouse gas emissions from the agriculture sector.
What is Koronivia Joint Work on Agriculture?
- The Koronivia Joint Work on Agriculture (KJWA) is a special decision under the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) that aims to recognize the unique potential of the agriculture sector in addressing the climate change.
- It addresses 6 interrelated topics on soil, nutrient usage, livestock, water, methods for gauging adaptation and socio-economic and food security dimensions of climate change across the agriculture sector.
- This decision is in line with the core mandate of the Food and Agriculture Organization (FAO) – elimination of hunger, food insecurity, and malnutrition; reduction of rural poverty; and increase productivity and sustainability of agriculture, forestry and fisheries sectors.
- The KJWA proposes many approaches that have a high potential for adaptation, adaptation co-benefits, and mitigation related to land and food systems. These include the conservation and restoration of ecosystems, improving the sustainability of agricultural practices, and minimizing food wastage and losses.
- Why has India opposed the KJWA?
India held that emissions from the agricultural sectors are not “luxury” emissions but “survival emissions” of the poor. It blamed the developed countries’ historic emissions for the current climate crisis.
Currently, agricultural tasks are the livelihood of small and marginal farmers who will find it difficult to make a rapid transition to sustainable agricultural practices. Developed countries are proposing sustainable agriculture to become a site for countering their excessive emissions.
India pointed out that developed countries owe the world a carbon debt of 790 gigatonnes of carbon dioxide, which is worth 79 trillion USD even at the modest pricing of 100 USD per tonne. South Asia’s historic total carbon emissions from the pre-industrial period until 2019 are less than 4 per cent despite hosting a quarter of the global population. India’s per capita yearly emissions are about one-third of the global average. If the entire world emits carbon at the same per capita level as India, climate crisis can be addressed.
